ประวัติเชียร์

ประวัติเชียร์ ส่วนตั๊ว ส่วนตัว ชื่อ ฑิฆัมพร ฤทธิ์ธาอภินันท์

ชื่อเล่น เชียร์ (CHEER)

วันเกิด วันพุธวันแม่ 12 ส.ค.2530

สถานที่ รพ.กรุงเทพคริสเตียน

เชื้อชาติ ไทยแต่มีเชื้อจีนแต้จิ๋ว

อายุ 16 ปี

พี่น้อง 3 คน พี่ชาย 1 คนน้องชาย 1 คน

ส่วนสูง 171 ซ.ม. น้ำหนัก 50 กก.

สัดส่วน เสื้อผ้าไซด์ M รองเท้าเบอร์ 7-8

การแต่งตัว ง่ายๆเสื้อยืดกางเกงยีนส์

นิสัย โกรธง่ายหายเร็ว เรียบง่ายไม่จุกจิก

สีที่ชอบ -

การศึกษา กำลังเรียนสายวิทย์ ม.5 รร.ศึกษานารี

ผลงาน เป็นมิสทีนไทยแลนด์ 2002

โฆษณา แบรนด์ ที่มี เจ เจตริน

มิวสิควีดีโอวงพิงค์ (อาร์เอสฯ)เพลงเธอเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ละคร - ละคร เบญจาคีตาความรัก ช่อง 7

ร้องเพลงประกอบละครเรื่องนี้ เพลงไม่อยากรบกวน-

ละคร รักได้ไหมถ้าหัวใจไม่เพี้ยน ช่อง 7-

ละครอุ่นไอรัก ช่อง 7

ดาราที่ชื่นชอบ พิม ซาซ่า

นักการเมืองที่ชื่นชม พ.ต.ท.ทักษิน ชินวัตร

อนาคต นักโภชนาการอาหาร

งานอดิเรก ออกกำลังกาย เล่นกีฬาบาสเก็ตบอล

เกลียด ตะขาบ,คนนินทา

ศิลปินโปรด นพ พรชำนิ,พิม ซาซ่า

อาหารที่ชอบ พาสต้าต่างๆ

ประทับใจที่สุด ได้ตำแหน่งมิสทีนไทยแลนด์ 2002

เสียใจที่สุด พี่ชายลูกพี่ลูกน้องเสียชีวิต

ความใฝ่ฝัน แต่ก่อนอยากเป็นทันตแพทย์ตอนนี้เปลี่ยนใจกำลังค้นหา

บทบาทที่อยากเล่น โรคจิตหน่อยๆ

เพื่อนสนิทในวงการ การ์ตูน อินทิรา,พี่เจี้ยบ ชมพูนุช,พี่จิ๊บ คีตภัทร์

ของสะสม รูปถ่ายตัวเอง

สถานที่ท่องเที่ยวที่อยากไป ชอบทะเลสวยๆทางภาคใต้

คติประจำใจ ไม่เสียใจในสิ่งที่ทำไปแล้ว

เสปก ไม่แน่นอนเปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลา

ที่อยู่ บ.ดาราวีดีโอ, บ.โมเดลเวิร์ค จก.27/12 ซ.ศูนย์วิจัย 4ถ.พระราม 9 แขวงบางกะปิ ห้วงขวาง กทม. 10310

ไอศกรีม

ไอศกรีม, ไอศครีม (ice cream) หรือเรียกกันโดยทั่วไปว่า ไอติม เป็นของหวานแช่แข็งชนิดหนึ่ง ได้จากการผสมส่วนผสม นำไปผ่านการฆ่าเชื้อ แล้วนั้นนำไปปั่นในที่เย็นจัด (freezing) เพื่อเติมอากาศเข้าไปพร้อม ๆ กับการลดอุณหภูมิ โดยอาศัยเครื่องปั่นไอศกรีม (freezer) ไอศกรีมตักโดยทั่วไปจะต้องผ่านขั้นตอนการแช่เยือกแข็งอีกครั้งก่อนนำมาขายหรือรับประทาน

ส่วนผสมโดยทั่วไปของไอศกรีม

- ไขมัน อาจได้จากสัตว์ (ไขมันนม) หรือ จากพืช (ไขมันพืช) ก็ได้ ไขมันเป็นตัวทำให้เกิดเนื้อสัมผัส รสชาติ และกลิ่นรส ที่ดี เนื่องจากไขมันจะช่วยทำให้เกิดฟองอากาศที่เล็กและละเอียด
- ธาตุน้ำนมไม่รวมมันเนย (milk solid not fat, MSNF) ได้แก่ แลคโตส โปรตีน และ เกลือแร่ต่างๆ เป็นตัวเพิ่มเนื้อให้กับไอศกรีม
- สารให้ความหวาน (sweetener) มักนิยมใช้ น้ำตาลทราย และสารให้ความหวานอีกหลายชนิด เพื่อปรับจุดเยือกแข็งของไอศกรีมให้เหมาะสม
- น้ำ และ อากาศ
- สารที่ทำให้คงตัว (stabilizer)ช่วยให้ไอศกรีมมีความคงตัว ละลายได้ช้าลง และมีเนื้อสัมผัสที่ดีขึ้น
- สารอีมัลซิไฟเออร์ (emulzifier)ที่ช่วยให้น้ำและไขมันไม่แยกชั้นออกจากกัน
- สีและกลิ่น (colouring and flavouring)

ไอศกรีมในรูปแบบต่างๆ

-เชอร์เบต
-ซอร์เบต์
-ซอฟต์ครีม
-ซันเดย์
-พาร์เฟต์
-หวานเย็น
-ไอติมตัด
-ไอติมไม้แดง
-ไอศกรีมน้ำเต้าหู้
-ไอศกรีมกะทิ

Tennis

Tennis is a game played between two players (singles) or between two teams of two players (doubles). Players use a stringed racquet to strike a hollow rubber ball covered with felt over a net into the opponent's court. Originating in Europe in the late 19th century, tennis spread first throughout the English-speaking world, particularly among the upper classes. Tennis is now once again an Olympic sport and is played at all levels of society, by all ages, and in many countries around the world. Except for the adoption of the tie-breaker in the 1970s, its rules have remained remarkably unchanged since the 1890s. Along with its millions of players, millions of people follow tennis as a spectator sport, especially the four Grand Slam tournaments: Australian Open, French Open, Wimbledon, and the U.S. Open.

History

Tennis as the modern sport can be dated to two separate roots. Between 1859 and 1865, Major Harry Gem and his friend Augurio Perera developed a game that combined elements of rackets and Spanish ball game pelota, which they played on Perera's croquet lawn in Birmingham, England.[1][2] In 1872, along with two local doctors, they founded the world's first tennis club in Leamington Spa.[3] The Courier of 23 July 1884 recorded one of the first tennis tournaments, held in the grounds of Shrubland Hall.[4]
In December 1873, Major Walter Clopton Wingfield devised a similar game for the amusement of his guests at a garden party on his estate of Nantclwyd, in Llanelidan, Wales.[5] He based the game on the older sport of indoor tennis or real tennis. According to most tennis historians, modern tennis terminology also derives from this period, as Wingfield borrowed both the name and much of the French vocabulary of royal tennis and applied them to his new game.
The first championships at Wimbledon, in London were played in 1877.[6] On May 21, 1881, the United States National Lawn Tennis Association (now the United States Tennis Association) was formed to standardize the rules and organize competitions.[7] The U.S. National Men's Singles Championship, now the U.S. Open, was first held in 1881 at Newport, Rhode Island.[8] The U.S. National Women's Singles Championships were first held in 1887.[9] Tennis was also popular in France, where the French Open dates to 1891.[10] Thus, Wimbledon, the U.S. Open, the Australian Open, and the French Open (dating to 1905) became and have remained the most prestigious events in tennis.[11][12] Together these four events are called the Grand Slam (a term borrowed from bridge).[13]The comprehensive International Lawn Tennis Federation rules promulgated in 1924 have remained remarkably stable in the ensuing eighty years, the one major change being the addition of the tie-breaker system designed by James Van Alen.[14]The Davis Cup, an annual competition between national teams, dates to 1900.[15]
In 1926, promoter C.C. Pyle established the first professional tennis tour with a group of American and French tennis players playing exhibition matches to paying audiences.[12][16] The most notable of these early professionals were the American Vinnie Richards and the Frenchwoman Suzanne Lenglen.[12][17] Once a player turned pro he or she could not compete in the major (amateur) tournaments.[12]
In 1968, commercial pressures led to the abandonment of this distinction, inaugurating the open era, in which all players could compete in all tournaments, and top players were able to make their living from tennis.[18] With the beginning of the open era, the establishment of an international professional tennis circuit, and revenues from the sale of television rights, tennis has spread all over the world and has lost its upper-class English-speaking image.
In 1954, James Van Alen founded the International Tennis Hall of Fame, a non-profit museum in Newport, Rhode Island.[19] The building contains a large collection of tennis memorabilia as well as a hall of fame honoring prominent members and tennis players from all over the world. Each year, a grass-court tournament is hosted on its grounds, as well as an induction ceremony honoring new Hall of Fame members.

Vanuatu

Vanuatu (IPA: [ˌvɑːnuˈɑːtu]), officially the Republic of Vanuatu (French: République de Vanuatu), is an island nation located in the South Pacific Ocean. The archipelago is located some 1,750 km (1,090 mi) east of northern Australia, 500 km (310 mi) north-east of New Caledonia, west of Fiji and south of the Solomon Islands.
Vanuatu was first inhabited by Melanesian people. Europeans began to settle in the area in the late 18th century and in 1906 Britain and France officially claimed the country, jointly managing it through a British-French Condominium as the New Hebrides. An independence movement was established in the 1970s, and the Republic of Vanuatu was created in 1980.

History

The history of Vanuatu begins obscurely. The commonly held theory of Vanuatu's prehistory from archaeological evidence supports that peoples speaking Austronesian languages first came to the islands some 4,000 years ago. Pottery fragments have been found dating back to 1300 B.C.[1] What little is known of the pre-European contact history of Vanuatu has been gleaned from oral histories and legends. One important early king was Roy Mata, who united several tribes, and was buried in a large mound with several retainers.
The first island in the Vanuatu group discovered by Europeans was Espiritu Santo, when in 1606 the Portuguese explorer, Pedro Fernández de Quirós, spied what he thought was a southern continent. Europeans did not return until 1768, when Louis Antoine de Bougainville rediscovered the islands. In 1774, Captain Cook named the islands the New Hebrides, a name that lasted until independence. In 1825, trader Peter Dillon's discovery of sandalwood on the island of Erromango began a rush that ended in 1830 after a clash between immigrant Polynesian workers and indigenous Melanesians. During the 1860s, planters in Australia, Fiji, New Caledonia, and the Samoa Islands, in need of laborers, encouraged a long-term indentured labor trade called "blackbirding." At the height of the labor trade, more than one-half the adult male population of several of the Islands worked abroad. It was at this time that missionaries, both Roman Catholic and Protestant, arrived on the islands. Settlers also came, looking for land on which to establish cotton plantations. When international cotton prices collapsed, they switched to coffee, cocoa, bananas, and, most successfully, coconuts. Initially, British subjects from Australia made up the majority, but the establishment of the Caledonian Company of the New Hebrides in 1882 soon tipped the balance in favor of French subjects. By the turn of the century, the French outnumbered the British two to one.
The jumbling of French and British interests in the islands brought petitions for one or another of the two powers to annex the territory. In 1906, however, France and the United Kingdom agreed to administer the islands jointly. Called the British-French Condominium, it was a unique form of government, with separate governmental systems that came together only in a joint court. Melanesians were barred from acquiring the citizenship of either power. Challenges to this form of government began in the early 1940s. The arrival of Americans during World War II, with their informal demeanor and relative wealth, was instrumental in the rise of nationalism in the islands. The belief in a mythical messianic figure named John Frum was the basis for an indigenous cargo cult (a movement attempting to obtain industrial goods through magic) promising Melanesian deliverance. Today, John Frum is both a religion and a political party with two members in Parliament.
The first political party was established in the early 1970s and originally was called the New Hebrides National Party. One of the founders was Father Walter Lini, who later became Prime Minister. Renamed the Vanua'aku Party in 1974, the party pushed for independence; in 1980, the Republic of Vanuatu was created.

สับปะรด

ชื่อวิทยาศาสตร์ Ananus comosus Merr.วงศ์ Bromeliaceae

ชื่อท้องถิ่น มะขะนัด มะนัด (ภาคเหนือ) บ่อนัด (เชียงใหม่)ขนุนทอง ย่านัด ยานัด (ภาคใต้) หมากนัด (ภาคอีสาน)

ลักษณะของพืช » สับปะรดเป็นพืชล้มลุกหลายปี ลำต้นสั้นและแข็ง ใบออกสลับโดยรอบต้น ในเรียวยาว ปลายแหลม ดอกออกเป็นช่อสี ช่อดอกมีก้านยาวผลรูปร่างเป็นรูปไข่หรือทรงกระบอก

การปลูก » นิยมใช้หน่อปลูก ขึ้นได้ในดินแทบทุกชนิด ชอบดินร่วนปนทรายไม่ชอบน้ำขัง ถ้าเป็นดินเหนียวควรยกร่องกว้าง 1 เมตร หน่อผึ่งแดด 7-10 วันก่อนการปลูกดึงใบล่างสุดออก 2-3 ใบก่อน จุ่มหน่อในน้ำยากำจัดเชื้อราและนำเอาหน่อไปปลูกในดินลึกประมาณ 10 ซ.ม. เอียง 45Vองศาหลังการปลูกแล้วกดดินบริเวณที่ปลูกให้แน่น ดูแลโดยใส่ปุ๋ยเมื่ออายุ 3-6 เดือน และ9 เดือนต้องสนใจเรื่องการระบายน้ำด้วย

ส่วนที่ใช้เป็นยา » เหง้าทั้งสดและแห้ง

รสและสรพรคุณยาไทย » รสหวานเย็น ขับปัสสาวะ

วิธีใช้ » ใช้เหง้าสดหรือแห้ง แก้อาการขับเบา ช่วยขับปัสสาวะโดยใช้เหง้าวันละ 1 กอบมือ (สดหนัก 200 - 250 กรัม แห้งใช้ 90 - 100กรัม ต้มกับน้ำดื่มวันละ 3 ครั้ง ก่อนอาหารครั้งละ 1 ถ้วยชา (ประมาณ 75 มิลลิลิตร)

คุณค่าทางอาหาร » สับปะรดรับประทานเป็นผลไม้ได้ดี มีคุณค่าทางโภชนาการมากมายเพราะมีเกลือแร่ วิตามินต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายของเราไม่น้อย น้ำสับปะรดเอาไปแช่เนื้อทำให้เนื้อนุ่มได้ด้วย ไม่ทำให้เปื่อยยุ่ยทำให้นุ่นกำลังดี ช่วยย่อยอาหารได้

Pineapple

The pineapple (Ananas comosus) is a tropical plant and fruit (multiple), probably native to Brazil or Paraguay. It is a tall (1–1.5 m) herbaceous perennial plant with 30 or more trough-shaped and pointed leaves 30–100 cm long, surrounding a thick stem. The leaves of the Smooth Cayenne cultivar mostly lack spines except at the leaf tip, but the Spanish and Queen cultivars have large spines along the leaf margins. Pineapples are the only bromeliad fruit in widespread cultivation.

The name

The name pineapple in English (or piña in Spanish) comes from the similarity of the fruit to a pine cone.
The word "pineapple", first recorded in 1398, was originally used to describe the reproductive organs of conifer trees (now termed pine cones). When European explorers discovered this tropical fruit, they called them "pineapples" (term first recorded in that sense in 1664) because it resembled what we know as pine cones. The term "pine cone" was first recorded in 1695 to replace the original meaning of "pineapple".[1]
In the scientific binomial Ananas comosus, ananas, the original name of the fruit, comes from the Tupi (Rio de Janeiro, Brazil) word for pineapple nanas, as recorded by André Thevenet in 1555 and comosus means "tufted" and refers to the stem of the fruit. Other members of the Ananas genus are often called pineapple as well by laymen.

Pomme de terre

La pomme de terre ou patate (fam./qc et français régional) est un tubercule produit par l'espèce Solanum tuberosum, appartenant à la famille des Solanacées. Il s'agit d'un des légumes les plus consommés en Europe, Amérique du Nord et Amérique du Sud. Introduite en Europe au XVIe siècle, ses qualités alimentaires ont d'abord été méconnues, et on ne savait trop comment la nommer. En France, on l'appelait souvent truffe ou truffole, formes conservées dans divers parlers régionaux, notamment en Roussillon ; mais on utilisait aussi le mot cartoufle, à rapprocher de l'allemand Kartoffel, ou tout simplement patate, terme également adopté par de nombreuses autres langues (anglais potato, espagnol et italien patata). Il semble que l'appellation pomme de terre ait été utilisée pour la première fois en 1762 par le botaniste Henri Louis Duhamel du Monceau. Outre ses vertus alimentaires, la pomme de terre est largement utilisée dans l'industrie, sa fécule ayant de multiples destinations.
Pomme de terre (expression figée qui constitue un nom composé) désigne aussi la plante elle-même.

Usage alimentaire

Les pommes de terre sont riches en glucides et contiennent des protéines, minéraux (en particulier du potassium et du calcium) et de la vitamine C (néanmoins, on trouve plus de vitamines C dans les pommes de terre qui viennent d'être récoltées). Elles sont peu caloriques (moins de 80 kilocalories pour 100 grammes du légume), sous réserve d'être accommodées sans excès de matière grasse (100 g de pomme de terres chips peuvent apporter plus de 500 kcal contre 80 pour 100 g de pommes de terre cuites à l'eau). Toutefois, elles présentent un index glycémique élevé (de 57 à 86), ce qui peut favoriser la prise de poids. Si on a hésité à les consommer jusqu’à la seconde moitié du XVIIIe siècle, elles ont depuis été accommodées de toutes les façons possibles, les grands classiques étant les frites, la purée, les pommes de terre bouillies (ou à l'anglaise), le potage poireaux-pommes de terre, les pommes sautées ou rissolées ou les salades composées. Français et Belges se disputent la paternité de la frite. Les Français la considèrent comme une création parisienne : des frites étaient vendues sur les ponts de Paris pendant la Révolution, d'où leur nom de pommes Pont-Neuf. Les Belges s'appuient sur un document de 1781 disant qu'on adorait faire frire les petits poissons de rivière, mais que, lorsqu'on n'en trouvait pas, on les remplaçait par des pommes de terre coupées de telle sorte qu'elles reproduisent la forme de ces poissons.

เอมี่ กลิ่นประทุม

ชื่อจริง: เอมิกา กลิ่นประทุม
ชื่อในวงการ: เอมี่ กลิ่นประทุม
ชื่อเล่น: เอมี่
วันเกิด: 8 กรกฎาคม 2525
น้ำหนัก/ส่วนสูง: 45 ก.ก / 164 ซ.ม.
สถานที่เกิด: อเมริกา
พี่น้อง: น้องชาย 2 คน
การศึกษา:ปริญญาตรี คณะศิลปศาสตร์ ภาคภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
นิสัยส่วนตัว: ร่าเริง พูดเก่ง
สีที่ชอบ: สีฟ้า
สัตว์เลี้ยง: สุนัข
ของสะสม: รองเท้า
งานอดิเรก: นวด Spa ออกกำลังกาย
สถานที่ท่องเที่ยว: กระบี่
ศิลปิน-ดาราที่ชื่นชอบ: นก สินจัย
ดนตรี-เพลง: แอม เสาวลักษณ์
กีฬา: ตีกอล์ฟ
ความสามารถพิเศษ: กอล์ฟ / เต้นแจ๊ส
อาหาร-ผลไม้ที่ชอบ: มะม่วง / ก๋วยเตี๋ยว
ผลงานละคร:ละครล่าสุด มดใสหัวใจซ่าส์ (เขตต์/มนัญญา/อติมา)

ละครอื่นๆ ดาวหลงฟ้าฯ / ทายาทอสูร / ดอกเบี้ยเคลียร์รัก / เงาปริศนา /

ลูกไม้หลากสี / แดนซ์ไม่เซ่อเลยเจอรัก / เพื่อนรัก เพื่อนร้าย / ฟ้าหินดินทราย
สเปคคนที่ชอบ: คนอารมณ์ดี จิตใจดี
มุมมองความรัก: ความรักทำให้มีพลัง
คติประจำใจ: ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ฝากความคิดถึง: เข้ามาเขียน เข้ามาคุยได้ที่ เว็บบอร์ดดารา

กุหลาบ

กุหลาบ มีชื่อวิทยาศาสตร์ Rosa hybrids ชื่อสามัญคือ กุหลาบ หรือ rose อยู่ในวงศ์: Rosaceae มีถิ่นกำเนิดในทวีปเอเชีย

ความสำคัญทางเศรษฐกิจ

กุหลาบเป็นไม้ตัดดอกที่มีการปลูกเป็นการค้ากันแพร่หลายทั่วโลกมานานแล้ว กุหลาบเป็นไม้ตัดดอกที่มีการซื้อขาย เป็นอันดับหนึ่งในตลาดประมูลอัลสเมีย ประเทศเนเธอร์แลนด์ ซึ่งเป็นตลาดประมูลไม้ดอก ที่ใหญ่ที่สุดของโลก เมื่อ พ.ศ. 2542 มีการซื้อขายถึง 1,672 ล้านดอก และมักจะมียอดขายสูงสุดในประเทศต่าง ๆ เมื่อเปรียบเทียบกับไม้ดอกชนิดอื่น ๆ โดยประเทศที่ผลิตกุหลาบรายใหญ่ของโลกได้แก่ อิตาลี เนเธอร์แลนด์ สเปน สหรัฐอเมริกา โคลัมเบีย เอกวาดอร์ อิสราเอล เยอรมนี เคนยา ซิมบับเว เบลเยียม ฝรั่งเศส เม็กซิโก แทนซาเนีย และมาลาวี เป็นต้น
ปัจจุบันประเทศไทยมีพื้นที่ปลูกกุหลาบตัดดอกประมาณ 5,500 ไร่ กระจายอยู่ทั่วทุกภาคของประเทศ แหล่งปลูกที่สำคัญได้แก่ เชียงใหม่ เชียงราย ตาก นครปฐม สมุทรสาคร ราชบุรี และกาญจนบุรี มีการขยายตัวของพื้นที่มากที่สุดใน อำเภอพบพระ จังหวัดตาก ซึ่งปัจจุบันประมาณว่ามีพื้นที่การผลิตถึง 3,000 ไร่ เนื่องจาก อ.พบพระ มีสภาพภูมิอากาศที่เหมาะสม พื้นที่ไม่สูงชัน และค่าจ้างแรงงานต่ำ (แรงงานต่างชาติ) การผลิตกุหลาบในประเทศไทยอาจแบ่งได้เป็น 2 ลักษณะคือ การผลิตกุหลาบในเชิงปริมาณ และการผลิตกุหลาบเชิงคุณภาพ การผลิตกุหลาบเชิงปริมาณ หมายถึงการปลูกกุหลาบในพื้นที่ขนาดใหญ่ หรือปลูกในพื้นที่ราบ ซึ่งจะให้ผลผลิตมีปริมาณมาก แต่ผลผลิตไม่ได้คุณภาพ เช่น ดอกและก้านมีขนาดเล็ก มีตำหนิจากโรคและแมลง หรือการขนส่ง อายุการปักแจกันสั้น ทำให้ราคาต่ำ การผลิตชนิดนี้ต้องอาศัยการผลิตในปริมาณมากเพื่อให้เกษตรกรอยู่ได้ ส่วนการผลิตกุหลาบในเชิงคุณภาพ นิยมปลูกในเขตภาคเหนือ และบนที่สูง โดยปลูกกุหลาบภายใต้โรงเรือนพลาสติก ในพื้นที่จำกัด มีการจัดการการผลิตและการปฏิบัติหลังการเก็บเกี่ยวที่ดี ใช้แรงงานที่ชำนาญ ทำให้กุหลาบที่ได้มีคุณภาพดี และปักแจกันได้นาน ตลาดของกุหลาบคุณภาพปานกลางถึงต่ำ (ตลาดล่าง) ในปัจจุบันถึงขั้นอิ่มตัว เกษตรกรขายได้ราคาต่ำมาก ส่วนตลาดของกุหลาบที่มีคุณภาพสูง (ตลาดบน) ผลผลิตในประเทศยังไม่เพียงพอ และขาดความต่อเนื่อง ทำให้ยังต้องนำเข้าดอกกุหลาบจากต่างประเทศ เช่น เนเธอร์แลนด์ และมาเลเซีย เป็นต้น
ประเทศไทยมีศักยภาพในการผลิตกุหลาบคุณภาพสูงอย่างต่อเนื่อง หากแต่จะต้องผลิตในพื้นที่ที่เหมาะสม คือพื้นที่สูงมากกว่า 800 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล หากปลูกในที่ราบจะได้คุณภาพดีในช่วงฤดูหนาวเท่านั้น ดังนั้นการผลิตกุหลาบมีแนวโน้มเพิ่มพื้นที่การผลิตบนที่สูงมากขึ้น

สภาพที่เหมาะสมในการปลูก

พื้นที่ปลูก ควรปลูกในที่ที่ระบายน้ำได้ดี มีความเป็นกรดเล็กน้อย พีเอ็ช ประมาณ 6-6.5 และได้แสงอย่างน้อย 6 ชั่วโมง อุณหภูมิ อุณหภูมิที่เหมาะสมในการเจริญของกุหลาบคือ กลางคืน 15-18 องศาเซลเซียส และกลางวัน 20-25 องศาเซลเซียส ซึ่งเป็นช่วงอุณหภูมิที่จะทำให้ได้ดอกที่มีคุณภาพดี และให้ผลผลิตสูง หากอุณหภูมิต่ำกว่า 15 องศาเซลเซียส การเจริญเติบโตและการออกดอกจะช้าอย่างมาก หากอุณหภูมิสูงกว่า 28 องศาเซลเซียส ควรให้มีความชื้นในอากาศ สูงเพื่อชลอการคายน้ำ ความชื้น ความชื้นสัมพัทธ์ที่เหมาะสมกับการเจริญของกุหลาบคือร้อยละ 70-80 แสง กุหลาบจะให้ผลผลิตสูง และดอกมีคุณภาพดี ถ้าความเข้มของแสงมาก และช่วงวันยาว

Strawberry

The strawberry (Fragaria) is a genus of plants in the family Rosaceae and the fruit of these plants. There are more than 20 named species and many hybrids and cultivars. The most common strawberries grown commercially are cultivars of the Garden strawberry, Fragaria × ananassa.

Morphology

The strawberry is an accessory fruit; that is, the fleshy part is derived not from the ovaries which are the "seeds" (actually achenes) but from the peg at the bottom of the hypanthium that held the ovaries. So from a technical standpoint, the seeds are the actual fruits of the plant, and the flesh of the strawberry is modified receptacle tissue. It is whitish-green as it develops and in most species turns red when ripe.

History

The typical modern strawberry, of the genus Fragaria, comes from the Americas, and is a hybrid of both North and South American varieties. Ironically, the crossbreeding was done in Europe to correct a mistake; the European horticulturists had only brought female South American plants, and were forced to cross them with the North American variety in order to get fruit and seeds.
Fragaria comes from "fragans", meaning odorous, referring to the perfumed flesh of the fruit. Madam Tallien, a great figure of the French Revolution, who was nicknamed Our Lady of Thermidor, used to take baths full of strawberries to keep the full radiance of her skin. Fontenelle, centenarian writer and gourmet of the 18th century, considered his long life was due to the strawberries he used to eat. Strawberries were considered poisonous in Argentina until the mid-nineteenth century.

Le Métro

Un métro, apocope du terme métropolitain lui-même abréviation de chemin de fer métropolitain, est un chemin de fer urbain souterrain le plus souvent, sur viaduc quelquefois, au sol rarement.
En 1981, le Comité des Métropolitains de l’UITP définit « le chemin de fer métropolitain » comme « un chemin de fer conçu pour constituer un réseau permettant le transport d’un grand nombre de voyageurs à l’intérieur d’une zone urbaine au moyen de véhicules sur rails avec contrôle externe, dans un espace totalement ou partiellement en tunnel et entièrement réservé à cet usage. »
La définition nord-américaine du métro est plus synthétique : c'est un transport public urbain de masse en mode guidé sur site propre intégral, sans croisement avec tout autre mode de transport ni accès piétonnier.

Histoire

Le premier métro fut celui de Londres (1863), tiré à l'origine par des locomotives à vapeur.
Sa construction fut décidée par la municipalité londonienne pour régler les énormes problèmes de circulation que connaissait la métropole à l'époque, avec ses 2,5 millions d'habitants sur 90 km2. Le problème était amplifié par la géographie urbaine de l'époque, riche en petites rues tortueuses.
Le premier tronçon faisait 6,5 km de long, et allait de Farringdon Street à Paddington. Le tunnel de ce premier métro fut constitué d'une tranchée couverte.
L'utilisation de la vapeur causait des problèmes importants de ventilation des tunnels, mais ce métro connut un grand succès populaire, et le nombre de lignes s'accrut assez rapidement.
En 1890 fut inaugurée la première ligne électrique, réglant le problème de la vapeur. Toutes les lignes du métro de Londres furent électrifiées entre 1890 et 1900.
Le premier métro continental européen fut celui d'Istanbul (« le Tünel ») en 1871, suivi de Budapest (1896). Le métro de Paris, dont la première ligne fut mise en service pour l'exposition universelle de 1900, était à traction électrique dès l'origine. Depuis, de nombreux autres réseaux ont été construits dans le monde.